1.Колькі ўвагі -- мабільнаму! ЁН НЕ ТЭЛЕФАНУЕ! МЫ НЕ ЎБАЧЫМСЯ?..... Пакутліва нават не ад болю, ад прадчування болю -- вось-вось і пачнуць крэмзаць лязом. Яно прарастае ўва мне завабнай балючай кветкай. І разам з гэтым прыходзіць адчуванне: "Яно, пакутлівае чаканне, не маё, чужое нейкае, сурагатнае". І ёсць ўнутры нешта такое, што песціць гэтую ( Read more... )

У асяродку інтэлегентаў часцяком ужываюць слова “сорамна”. Не чытаў Ніцшэ, Таркоўскага не глядзеў - мусіць быць сорамна ( Read more... )

Учора мы балакалі па тэлефоне з М.
М. сьцвярджала, што жыцьцё ейнае бессэнсоўнае й бесперспектыўнае. Як і трэба было, я ёй паверыла. І таксама… сьцвярджала… што жыцьцё маё бессэнсоўнае й бесперпектыўнае.
У 1000000576 раз мой розум мяне наябаў. Брудна-шэры колер шкла акуляраў я з упэўненасьцю прыняла за колер рэальнасьці…

Я ня бачу цябе, а бачу сябе.

Бо  - “ХАЧУ” воблакам перад вачыма. Хачу, каб любіў мяне больш, чым дваццаць шэсьць сябровак сваіх. Хачу…  Прабач, я ня бачу цябе.

І ня будзе  ніколі больш, чым  ёсць ужо. Проста БЫЦЬ побач - і больш гэтага хіба бывае?  

Я ведаю, што я нічога ня ведаю.
Ня ведаю, што ж такое гэтае ваша каханьне; куды падзець сябе ў соцыўме - таксама ня ведаю. І тым, што напісана ў кніжках, я больш ня веру, бо толькі я сама - даследчык.
Але ж, як толькі кінуцца ў адчай зьбіраюся,  усьведамляю шчасьліва: менавіта гэта - пошук, незавершанасьць, неразгаданасьць, няўпэўненасьць - менавіта ( Read more... )

Дзеяньне, што нараджаецца са страху.

Страх заваліць іспыт. Страх не рэалізавацца. І г.д, і г.д, і г.д

Зь дзяцінства, са школкі прывучаныя…

А яшчэ, апасьля ўчарашняй люлькі сьвету, так бессэнсоўна і так непатрэбна чытаць у  падручніку нецікавым пра фэномэн сьвядомасьці...

Беларускі  філёзаф, чалавек-полымя Валянцін Акудовіч казаў,  у  маладосьці я, маўляў, наіўна меркаваў:  абавязкова разгадаю  што ж ёсьць чалавек.

Ну, а я, відаць, выдам: ў маладосьці я  наўна спадзявалася спазнаць, што ж ёсьць любоў? (Альбо гэтае слоўка “каханьне”, таптанае -ператаптанае,   мітамі і ўсялякім розным аплеценае, што і не відаць яго… ) ( Read more... )

А я раптам зрабіла маленькае адкрыцьцё - і стала гэтак узрушана ўнутры!.. Аказваецца, з лёгкасьцю магу падагнаць сваю жытуху пад сямілетнія цыклы, якіх цэлых тры цяпер.

У сем я пайшла ў першую клясу ды пачала знаходзіць асалоду ў “Я люблю свайго аднаклясніка Д”.

У чатырнаццаць шмат што ў жыцьці стала выключна: апранаць выключна курта-кабэйнаўскія ( Read more... )

Апошнім часам - з розных вуснаў і кніжніх старонак - мне залятала ў галаву: “БЕЗУМОЎНАЯ ЛЮБОЎ”. Калі прызадумацца - моўная збыткоўнасьць і стылістычная памылка.  Я думаю, сапраўдная любоў заўжды БЕЗУМОЎНАЯ, па свім азначэньні.

А ў маім жа жыцьці  любоў (абсурдна!) так часта была заслужанай. Шэсьць гадоў выкладчыца рускай мовы лагодна называла мяне ( Read more... )

 
Нават там, дзе варта стаць разьняволеным па азначэньні - ва ўсялякага роду творчасьці: у танцы альбо на паперы - людзі могуць па-ранейшаму заставацца падаўленымі, так і ня Стаўшы Сабой.

Халатропнае дыханьне мае заключэньне ў выглядзе арт-тэрапіі “маляваньне мандалы”. Надоечы пачула гісторыю пра  чалавека, які ніколі не знаходзіў агульнай мовы з ( Read more... )